Pse qytetet portuale nuk duan më anije lundrimi në brigjet e tyre?!

Rreth 4.8 milionë njerëz çdo vit udhëtojnë me rrugë detare. Para pandemisë, ky numër ishte edhe më i lartë, me rreth 30 milionë pasagjerë. Por, ndërsa industria e lundrimit rimëkëmbet nga pasojat shkatërruese të COVID-19, shumë porte ku ankorohen këto anije po rivlerësojnë praninë e tyre. Disa madje shpresojnë t’i ndalojnë ato krejtësisht duke përmendur shqetësimet mjedisore, sociale dhe ekonomike.

Pra, çfarë po ndodh në industrinë e lundrimit dhe pse disa destinacione po u thonë lamtumirë këtyre hoteleve gjigantë lundrues? Gjatë pandemisë, qytetet europiane që luftojnë me mbiturizmin përjetuan se si mund të ishte jeta pa lundrime. Për disa, kjo shkaktoi përpjekje për të ndaluar ose kufizuar numrin e anijeve që hyjnë në këto porte.

Në vitin 2021, Venecia ndaloi anijet e mëdha të lundrimit të ankorohen në qendrën e saj historike. Dëmtimi i lagunës bëri që UNESCO të kërcënonte ta fuste qytetin në listën e tij të rrezikuar nëse anijet nuk ndaloheshin përgjithmonë.

Ata argumentojnë se anijet e mëdha shkaktojnë ndotje dhe gërryejnë themelet e qytetit i cili tashmë vuan nga përmbytjet e rregullta. Ndalimi do të thotë që anijet e mëdha të lundrimit dhe kontejnerëve nuk mund të hyjnë më në kanalin Giudecca të Venecias që të çon në sheshin e tij të famshëm të Shën Markut.

Ka pasur tentativa për të ndaluar anijet e mëdha para se me legjislacionin e mëparshëm të përmbyseshin. Por presioni u rrit kur në vitin 2019 një anije lundrimi u përplas në një port në Venecia, duke plagosur pesë persona.

Dhe në kohën e ndalimit të vitit 2021, edhe kompanitë e lundrimit ishin në bord. Pasi u njoftua, Shoqata Ndërkombëtare e Linjave të Lundrimit (CLIA) tha se kishte “mbështetur një qasje të re për shumë vite” duke e quajtur atë një “hap të madh përpara”.

Të tjerët mund të ndjekin së shpejti shembullin me Ada Colau, kryetaren e bashkisë së Barcelonës, e cila kohët e fundit tha se ajo do të kufizonte numrin e turistëve lundrues’ në qytet nëse rizgjidhej në maj. Masat e reja mund të përgjysmojnë numrin e njerëzve që zbarkojnë, i cili mund të arrijë në 200,000 në muaj gjatë sezonit të pikut. Ndotja është gjithashtu një shqetësim në Barcelonë, e cila u rendit si porti më i keq i lundrimit për ndotjen e ajrit në Europë në një studim të kryer nga Transport & Environment vitin e kaluar.

Kryebashkiaku i Marsejës, porti më i madh i kroçerave në Francë, është shprehur gjithashtu kundër industrisë, duke pretenduar se po “mbyt” qytetin me ndotjen e ajrit. Amsterdami, Santorini dhe Dubrovniku gjithashtu kanë shtrënguar kufizimet për kompanitë e lundrimit. Një nga argumentet më të mëdha që mbështesin mbështetësit për mbajtjen e anijeve turistike është kontributi i tyre në ekonominë lokale. Por a shpenzojnë në të vërtetë turistët në këto anije gjigante para në qytetet ku ankorohen?

Disa studime kanë treguar se pasagjerët që zbarkojnë nga anijet nuk kontribuojnë aq shumë në ekonominë lokale sa mund të mendoni. Me të gjitha ushqimet, pijet dhe suveniret që mund të dëshironin ndonjëherë në bord, paratë qëndrojnë në det.

Ndoshta nuk është befasuese kur mëson se anija më e madhe e lundrimit në botë, Wonder of the Seas, ka 20 restorante marramendëse, një teatër me 1400 vende dhe dyqane që shesin gjithçka, nga orët e shkëlqyera deri te moda e lartë. Në varësi të paketës që zgjidhni, ushqimi dhe pijet shpesh përfshihen dhe blerjet janë pa taksa dhe pa doganë.

Një studim nga Bergen, Norvegji – një ndalesë popullore për turne në fiord – zbuloi se deri në 40 % e njerëzve nuk u larguan kurrë nga anija. Për ata që dolën në breg, shpenzimi mesatar i tyre ishte më pak se 23 euro.

Më shumë kërkime nga qyteti norvegjez në vitin 2013 zbuluan se kohëzgjatja e qëndrimit ishte ndoshta një nga faktorët më të mëdhenj në atë se sa shpenzojnë pasagjerët. Mesatarja e qëndrimit në port zgjat rreth tetë orë, por kjo mund të ndryshojë shumë në varësi të itinerarit të anijes. Për disa – si Barcelona – mund të jetë jo më pak se katër orë.

Dhe shpenzimet mbeten të ulëta edhe kur pasagjerëve u jepen më shumë mundësi për të spërkatur paratë e tyre. Industria e lundrimit argumenton se kontributi mesatar i një pasagjeri në ekonominë lokale është shumë më i lartë se vlerësimi i Bergenit në rreth 100 dollarë (91 euro) në ditë. Një mënyrë për të kapërcyer hendekun do të ishte rritja e taksës së pasagjerëve të vendosur në porte, e cila aktualisht tenton të jetë rreth 4 deri në 14 euro për person.

Industria e lundrimit thotë se po bën lëvizje për të përmirësuar ndikimin e saj mjedisor dhe social. Linjat e lundrimit ishin ndër të parat në sektorin detar që u angazhuan për të ulur emetimet e karbonit me 40 % deri në vitin 2030, sipas CLIA.

Edel Strazimiri / SCAN

Material i përgatitur nga portali SCAN TV.
Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.