Shkencëtarët gjejnë për herë të parë plastikë në re: Kjo rrezikon ndotjen e “çdo gjëje që hamë dhe pimë”!

Prania e plastikës së vogël në retë rrezikon ndotjen e “çdo gjëje që hamë dhe pimë”, thonë studiuesit. Mikroplastika e zbuluar në re, ku shkencëtarët thonë se mund të kontribuojnë në ndryshimin e klimës. Studiuesit gjetën disa lloje polimeresh dhe gome në ujin e reve që rrethon malin Fuji, malin më të madh të Japonisë dhe malin Ōyama. Studimi i tyre, i botuar në revistën Environmental Chemical Letters, i bashkohet një numri në rritje të provave që tregojnë se ndotja plastike ka infiltruar shumicën e ekosistemeve në Tokë.

Fragmente plastike më të vogla se 5 mm (rreth madhësisë së farës së susamit) janë gjetur në skajet më të largëta të planetit dhe në pjesët më intime të trupit të njeriut, duke përfshirë gjakun, mushkëritë dhe placentën e grave shtatzëna.

Ja pse zbulimi nuk është vetëm i panatyrshëm, por edhe shqetësues për klimën tonë. Uji i reve u mblodh në majat e dy maleve japoneze në lartësitë midis 1300-3776 metra. Maja e malit Fuji ndodhet në troposferën e lirë, ndërsa mali Ōyama arrin majat në shtresën kufitare atmosferike brenda shtresës më të ulët të atmosferës së Tokës. Shkencëtarët më pas përdorën teknika të avancuara të imazhit për të përcaktuar nëse dhe cilat mikroplastikë ishin të pranishëm.

Ata gjetën nëntë lloje të ndryshme polimeresh dhe një lloj gome në mikroplastikën e ajrit. Retë përmbanin deri në 14 copa plastike për litër ujë të cilat varionin në madhësi nga rreth 7 deri në 95 mikrometra; pak mbi gjerësinë mesatare të një floku të njeriut në 80 mikrometra.

Plastika është hidrofobike, por bëhet hidrofile (që do të thotë ujëdashëse) pas ekspozimit të zgjatur ndaj dritës ultravjollcë, shpjegojnë autorët. Bollëku i këtyre polimereve në disa mostra sugjeron se ato mund të kenë vepruar si “bërthamë kondensimi” të akullit dhe ujit të reve.

Bërthamat e kondensimit janë grimca të vogla mbi të cilat avulli i ujit kondensohet në atmosferë, që do të thotë se ato janë thelbësore për formimin e reve. Mikroplastika ka një numër të madh burimesh potenciale – nga mikrorruazat në kozmetikë te plehrat dhe degradimi i objekteve më të mëdha si qeset plastike. Siç shkruajnë autorët me njëfarë nënvlerësimi, “plastika është bërë mjaft e njohur”.

Ndërsa ka pasur shumë studime mbi shpëlarjen e këtyre fragmenteve të vogla në mjedise detare dhe tokësore, kërkimet mbi mikroplastikët në ajër kanë qenë më të kufizuara. Ka mënyra të ndryshme që ata mund të futen në atmosferë. Pluhuri i rrugëve, deponitë, konsumimi i gomave dhe bari artificial janë të gjitha pikat potenciale të hyrjes në tokë.

Oqeani gjithashtu mund të dërgojë mikroplastikën e tij drejt qiellit përmes spërkatjes së detit dhe “proceseve të tjera të aerosolizimit” ku grimcat bëhen mjaft të lehta për t’u bartur në ajër. “Kjo nënkupton që mikroplastika mund të jetë bërë një komponent thelbësor i reve, duke ndotur pothuajse gjithçka që hamë dhe pimë nëpërmjet ‘reshjeve plastike'”, sipas një deklarate në lidhje me studimin nga Universiteti Waseda.

“Troposfera e lirë është një rrugë e rëndësishme për transportin me rreze të gjatë të ndotësve të ajrit për shkak të shpejtësisë së fortë të erës; është vënë re se mikroplastika në ajër transportohet gjithashtu në troposferën e lirë dhe kontribuon në ndotjen globale,” shtojnë autorët.

Edel Strazimiri / SCAN

Material i përgatitur nga portali SCAN TV.
Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.