Ishulli i qetësisë ku nuk lejohen makinat dhe koha ‘ndalon’!

Hidra në shikim të parë nuk ndryshon nga fqinjët e saj. Ashtu si ishujt e tjerë në detin Egje, ajo ka rrugë të bardha, ajër aromatik të mbushur me jasemin dhe pamje befasuese të ujërave blu vezulluese përreth tij. Ajo që e veçon Hydrën është mënyra e preferuar e transportit. Vendasit i kanë rezistuar zhurmës së borive, duke përqafuar tingullin ritmik të thundrave të kuajve.

Këtu, makinat jo vetëm që mungojnë; ato mbahen larg qëllimisht. Ndalimi i mjeteve të motorizuara (përveç kamionëve të zjarrit dhe mbeturinave dhe ambulancave) parashikohet në legjislacionin vendas. Popullsia e ishullit grek prej rreth 2500 banorësh qarkullon duke përdorur mushka, gomarë dhe kuaj të vegjël.

Duke zbritur nga trageti dhe në Portin e Hidrës, në zemër të ishullit, vizitorët takohen me kuaj të vegjël që ecin me hijeshi nëpër rrugët me kalldrëm dhe duke u dhënë atyre një shije të ritmit të pashuar të ishullit. Ndërsa endesh nëpër shtigjet e çuditshme të Hidrës, është e zakonshme të dëshmosh vendasit që kryejnë punët e tyre të përditshme, të shoqëruar nga shokët e tyre me katër këmbë.

Nga Kaminia, një fshat i qetë në vijën bregdetare jugore të stolisur me shtëpi tradicionale prej guri, në Mandraki në brigjet perëndimore të ishullit, i njohur për ujërat e pacenuara dhe atmosferën e qetë, ishulli është i ndërthurur me praninë e tyre.

Vendimi për të përqafuar transportin tradicional të tërhequr me kuaj, i njohur si “cáiques”, i bën homazh trashëgimisë së pasur të ishullit dhe angazhimit për jetesë të qëndrueshme.

Gjatë shekujve 18 dhe 19, Hidra lulëzoi si një qendër detare plot lëvizje. Por me ardhjen e shekullit të 20-të, duke sjellë transportin me motor në pjesën tjetër të Greqisë, rrugët e ngushta dhe të pjerrëta të ishullit, së bashku me terrenin shkëmbor, i bënë makinat jopraktike për t’u qarkulluar.

Dhe kështu banorët u kapën pas transportit të kuajve, i cili mund të përshkonte peizazhin e thyer në mënyrë më efikase. Me kalimin e kohës, kjo mbështetje te thundrat u rrënjos në kulturën dhe mënyrën e jetesës së Hidrës.

Gomarët dhe mushkat u bënë pjesë integrale e identitetit të ishullit dhe u përdorën për të transportuar mallra, materiale ndërtimi dhe madje edhe njerëz rreth ishullit – një traditë që vazhdon edhe sot e kësaj dite.

Mungesa e makinave ka kontribuar në qetësinë e pamohueshme të ishullit, duke tërhequr krijues nga të gjitha anët, duke përfshirë aktoren e njohur italiane Sophia Loren, e cila ra në dashuri me Hydrën gjatë xhirimit të “Djalë në një delfin” në 1957.

Edel Strazimiri / SCAN

Material i përgatitur nga portali SCAN TV.
Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.