Fabrika prej 4.6 miliardë dollarësh që do të prodhojë “karburantin e së ardhmes”!

Në Gjirin e Nelson Mandelës, në Kepin Lindor të Afrikës së Jugut, mijëra hektarë tokë mund të bëhen një ditë fabrika më e madhe e amoniakut të gjelbër në botë. Amoniaku, i cili përbëhet nga azoti dhe hidrogjeni, zakonisht përdoret si pleh. Në fillim të viteve 1910, shkencëtarët krijuan një mënyrë për ta sintetizuar atë, por para kësaj, plehrat kryesore bujqësore ishin guanoja, lakuriqët e natës ose jashtëqitjet e shpendëve, të cilat duhej të merreshin nga ishujt tropikal dhe ishin në mungesë.

Prodhimi i amoniakut në një shkallë industriale lejoi bujqësinë të lulëzonte dhe sipas një studimi nga Universiteti i Manitoba, dhe pa të, ne nuk do të ishim në gjendje të prodhonim afërsisht gjysmën e ushqimit në botë sot. Amoniaku përdoret gjithashtu për prodhimin e eksplozivëve për industrinë e minierave dhe është një përbërës kyç në shumë produkte farmaceutike dhe pastrimi. Aktualisht, prodhimi i tij përfshin kryesisht lëndë djegëse fosile dhe është përgjegjëse për 1.8% të emetimeve globale të CO2. Por duke përdorur energjinë e rinovueshme, amoniaku “i gjelbër” mund të prodhohet, duke ulur gjurmën e karbonit të prodhimit bujqësor dhe duke e hapur përbërjen për përdorime të mëtejshme.

I spikatur midis tyre është përdorimi i amoniakut si lëndë djegëse, i cili mund të ndihmojë në dekarbonizimin e sektorit të transportit. Kjo është ajo ku fabrika e Gjirit të Mandelës do të fokusohet. Procesi për të bërë amoniak jeshil është mjaft i thjeshtë, duke kërkuar vetëm ujë, ajër dhe energji. Elektroliza përdoret për të ndarë ujin në hidrogjen dhe oksigjen, dhe një njësi e ndarjes së ajrit nxjerr azot nga ajri. Hidrogjeni dhe azoti më pas kombinohen për të prodhuar amoniak.

E parashikuar të fillojë funksionimin në vitin 2026, uzina do të kushtojë 4.6 miliardë dollarë. Ajo do të furnizohet me energji nga një fermë diellore aty pranë dhe do të marrë ujin e tij, sasi të mëdha të të cilit nevojiten për të prodhuar amoniak nga një fabrikë lokale e kripës së tryezës që shkripëron ujin e detit. Të paktën 20,000 vende pune do të krijohen në rajon gjatë jetëgjatësisë së projektit. Do të jetë një zhvillim i mirëpritur për zonën. Për ne në Kepin Lindor, shkalla e papunësisë është mbi 50%. (Kjo) do të thotë një investim i kësaj natyre me një numër vendesh pune që do të krijohen, do të jetë shumë i madh.

Industria e anijeve përbënte gati 3% të emetimeve globale të CO2 në vitin 2018. Sipas Agjencisë Ndërkombëtare të Energjisë, amoniaku do të duhet të përbëjë 45% të kërkesës globale për energji për transport në vitin 2050, që të realizohen skenarët neto zero, që do të thotë se është një komponent thelbësor i një të ardhmeje më të gjelbër. Por amoniaku i gjelbër mund të digjet gjithashtu në termocentralet ekzistuese me qymyr për të reduktuar shpejt emetimet e tyre të CO2, vëren studimi, ose në impiantet e përshtatura për të punuar tërësisht me amoniak.

Një faktor kufizues është se amoniaku është një gaz i athët dhe toksik, kështu që duhet të trajtohet nga profesionistë të trajnuar. Përdorimi i tij si lëndë djegëse prodhon okside të azotit, të cilat mund të veprojnë si gazra serë dhe të shkaktojnë ndotje të ajrit, duke kërkuar teknologji shtesë për të kontrolluar emetimet. Dhe shumë nga sistemet që do të përdorin amoniakun e gjelbër, duke përfshirë motorët e anijeve, janë ende në zhvillim e sipër, kjo është arsyeja pse nivelet e prodhimit janë të ulëta për momentin. Megjithatë, prodhimi pritet të lulëzojë: sipas një raporti nga Precedence Research, tregu i amoniakut të gjelbër llogaritet për vetëm 36 milionë dollarë në vitin 2021, por do të rritet në 5.4 miliardë dollarë deri në vitin 2030.

Edel Strazimiri / SCAN

Material i përgatitur nga portali SCAN TV.
Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.