Cili vend europian ka aftësinë për të ricikluar më shumë plastikë në botë?

Një fabrikë e re suedeze mund të riciklojë më shumë ambalazhe plastike se çdo vend tjetër në botë, sipas organizatës jofitimprurëse që qëndron pas saj. Fabrika “Site Zero” në qytetin e Motala po cilësohet si më e madhja e këtij lloji, e aftë të klasifikojë deri në 20,000 tonë ambalazhe plastike në vit. Nuk është thjesht madhësia, por teknologjia e fundit që e bën të mundur këtë arritje. Kamerat me rreze infra të kuqe përdoren për të ndarë valën e mbeturinave që mbërrijnë në portat e fabrikës në 12 lloje të ndryshme plastike. Kjo duhet të dyfishojë sasinë e ambalazheve plastike që riciklohen në vend, sipas Sweden Plastic Recycling, në bashkëpronësi të grupeve suedeze të industrisë së plastikës, ushqimit dhe tregtisë.

Robert Blasiak, një studiues në Qendrën e Rezistencës së Stokholmit, tha se Suedia është “përpara kurbës” kur bëhet fjalë për riciklimin e plastikës dhe se menaxhimi i mbetjeve në shumë pjesë të tjera të botës ka një rrugë të gjatë për të bërë.

Nisja e Site Zero vjen në mes të bisedimeve për të zhvilluar një traktat global mbi ndotjen plastike. Këtë javë, kombet, kompanitë petrokimike dhe ambientalistët po mblidhen në Nairobi, Kenia për një raund të tretë të negociatave të mbështetura nga OKB për të siguruar këtë instrument historik, ligjërisht të detyrueshëm. Nuk mund të vijë aq shpejt, pasi mbetjet plastike të prodhuara në nivel global pritet të trefishohen deri në vitin 2060, ku rreth gjysma do të përfundojë në landfill dhe më pak se një e pesta e ricikluar.

Bota aktualisht prodhon më shumë se 430 milion ton plastikë në vit, dy të tretat e të cilave janë produkte jetëshkurtra që së shpejti bëhen mbeturina, duke mbushur oqeanin. Dhe, siç zbuloi një raport i kohëve të fundit i Programit të Mjedisit të OKB-së, shpesh duke u futur në zinxhirin ushqimor njerëzor. Në Site Zero, zhurma e makinerive është shurdhuese pasi shiritat transportues bartin 40 ton në orë mbetje plastike të përziera nëpër të brendshmet e fabrikës.

Gradualisht, ndërsa mbështjellësit e çokollatës, qeset plastike, kontejnerët e kosit ose polistireni i bardhë përparojnë nëpër kompleksin prej 60,000 metrash katrorë, ai zbërthehet, ndahet sipas madhësisë dhe renditet në një proces plotësisht të automatizuar të mbështetur në kamerat infra të kuqe. Një fabrikë e vjetër në të njëjtin vend mund të klasifikonte vetëm pesë lloje plastike, që do të thoshte se vetëm 47 % e materialit dërgohej për riciklim dhe pjesa tjetër digjej, tha Mattias Philipsson, CEO i Sweden Plastic Recycling.

Fabrika e re do të jetë në gjendje të dërgojë deri në 95 % të paketimit për riciklim, duke minimizuar sasinë që digjet. Djegia e plastikës ka një ndikim klimatik duke shtuar gazra serë në atmosferë. Pasi të klasifikohet, plastika mund të riciklohet në mënyrë konvencionale, mekanike ose nëpërmjet një metode riciklimi kimik, e cila zakonisht përdor nxehtësi ose tretës kimikë për të zbërthyer plastikën në lëng dhe gaz për të prodhuar një përzierje të ngjashme me vajin ose kimikate bazë.

Drejtuesit e industrisë thonë se përzierja mund të kthehet në fishekë plastikë për të prodhuar produkte të reja. Por grupet mjedisore thonë se riciklimi kimik ose i avancuar është një shpërqendrim nga zgjidhjet reale si prodhimi dhe përdorimi më pak plastikë. Philipsson tha se edhe pse struktura më efikase e klasifikimit do të ndihmojë në rritjen e sasisë së plastikës që riciklohet në Suedi, kjo do të varet gjithashtu nga familjet që do të ndajnë siç duhet mbetjet e tyre.

​Edel Strazimiri / SCAN

Material i përgatitur nga portali SCAN TV.
Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.