Rritja e kërkesave për azil pritet të rrisë kthimet e emigrantëve / Komisioni i BE-së: Shumica nuk ka nevojë për mbrojtje ndërkombëtare

Komisionerja e BE-së për Çështjet e Brendshme Ylva Johansson dhe Koordinatorja e BE-së për Kthimet Mari Juritsch, e cila u emërua në rolin e sapokrijuar në maj 2022, përshkroi një “strategji për kthime më efektive” që do të diskutohen në takimin e Drejtësisë dhe Çështjeve të Brendshme në Stokholm dhe samiti i ardhshëm i liderëve të BE-së në Bruksel në shkurt.

“Ne po përjetojmë një rritje të ardhjeve të parregullta,” u tha Johansson gazetarëve, duke shtuar se më shumë se 330,000 ardhje të parregullta u zbuluan nga Frontex, agjencia kufitare e BE-së, vitin e kaluar, një rritje prej 100,000.

Ajo shtoi se shumica e tyre nuk kanë nevojë për mbrojtje ndërkombëtare, por gjithsesi kanë aplikuar.

Ata që nuk kanë nevojë për mbrojtje ndërkombëtare duhet të kthehen në vendin e tyre të origjinës. Vetëm rreth 70,000 kthehen çdo vit, krahasuar me mbi 300,000 vendime për azil.

“Shtetet anëtare nuk mund ta zgjidhin atë vetëm dhe as Komisioni nuk mund ta zgjidhë i vetëm,” tha Johansson.

Projekti i Komisionit propozon që BE-ja duhet të përcaktojë një objektiv të vendeve të treta specifike për t’u fokusuar në rritjen e të ardhurave. Ai gjithashtu nxit autoritetet kombëtare që të punojnë së bashku për të adresuar abuzimin e sistemit ku aplikantët me azil në një shtet anëtar aplikojnë në një shtet tjetër anëtar. Diku tjetër, ai thotë se qeveritë e BE-së duhet të sigurojnë që një vendim që përfundon qëndrimin duhet të pasohet menjëherë nga një vendim kthimi.

Agjencisë kufitare të bllokut, Frontex, e mbushur me skandale, do t’i jepet gjithashtu më shumë pushtet për t’u marrë me kthimet, tha Johansson.

Aktualisht, vetëm 16% e vendimeve të kthimit në shtetet anëtare pasohen nga një kërkesë ripranimi në vendin e tretë ku ata duhet të kthehen.

Numri i emigrantëve të kthyer gjithashtu ra me 50% gjatë pandemisë COVID-19, sipas Komisionit Evropian.

Nivelet e ulëta të kthimeve të emigrantëve kanë qenë një problem afatgjatë për BE-në dhe janë kryesisht rezultat i autoriteteve kombëtare të imigracionit që janë tepër të shtrirë, komunikimit të dobët në të gjithë BE-në dhe hezitimit të vendeve të treta për të pranuar azilkërkuesit e dështuar.

Disa qeveri të BE-së kanë hedhur në pah perspektivën e shkurtimit të ndihmës zhvillimore për vendet që nuk i marrin migrantët, megjithëse kjo ide deri më tani ka fituar pak tërheqje.

Një total prej 924,000 kërkesash për azil u bënë në të gjithë BE27 vitin e kaluar, tre herë më shumë se numri i ardhjeve të parregullta, me pjesën më të madhe të rasteve në Gjermani, Francë, Spanjë dhe Austri. Megjithatë, më së shumti aplikime për frymë ka Qiproja, e ndjekur nga Austria.

Ndërkohë, kapacitetet janë zgjeruar më tej nga 4 milionë refugjatët ukrainas që aktualisht strehohen në BE dhe janë nën “presion të madh”, tha Johansson.

Ekzekutivi i BE-së nuk synon të vendosë një objektiv të përgjithshëm për rritjen e kthimeve, përkundrazi ua lë këtë qeverive kombëtare.

“Është e qartë se çështja është se kthimet ende nuk perceptohen si një fushë e përbashkët e punës dhe si një përgjegjësi e përbashkët,” tha Juritsch.

“Nuk mund të mos e krahasoj punën tonë në kthim me punën që bëjmë në lidhje me kufijtë e jashtëm. Ne nuk po bëjmë mirë me kthimet tona për sa i përket shifrave dhe perspektiva nuk duket e mirë nëse nuk ndryshon diçka,” shtoi ajo.

SCAN

Material i përgatitur nga portali SCAN TV.
Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.