Si ngrënia e gomave të makinave po krijon një problem të madh për mjedisin?!

500.000 tonë mikroplastikë që krijohen nga ngrënia e gomave çdo vit përfundojnë në mjedis, në gjithë botën kjo shifër është 6,1 milionë tonë. Në çdo frenim frenash, rritje shpejtësie dhe ecje rrotat humbasin në substancë, dhe në fund “të jetës” përfundojnë me katër kilogram më pak se në fillim të jetës. Një rol të rëndësishëm përveç kësaj luajnë ndërmarrjet shtetërore të ujrave, të manaxhimit të qytetit si dhe urbanistët e rrugëve dhe transportit, dhe së fundi edhe shoferët e makinave mund të bëjnë diçka duke u dhënë makinave në mënyrë jo agresive, ose duke mos i përdorur makinat fare, por duke përdorur autobusët dhe tramvajet.

Prodhuesi i gomave të makinave “Michelin” e lufton këtë problem duke prodhuar goma që jetojnë gjatë. Ngrënia e gomave ka arritur të ulet kështu me 5 %, shpjegon Cyrille, drejtor shkencor dhe komunikimi tek Michelin. “Por ne deri më sot nuk e dimë, si mund ta prodhojmë një rrotë që të jetë e sigurt, të përballojë rrugën dhe njëkohësisht të mos prodhojë emisione plastike.” Aktualisht është duke u punuar për të gjetur materiale ricikluese ose zëvendësuese për përzierjet kimike që përdoren për gomat.

Një gomë makine përbëhet nga kauçuk sintetik, lëndë mbushëse dhe shtesa kimike. Shtesa kimike me emrin 6PPD kujdeset për rritjen e sigurisë. Kur pjesëzat plastike që prodhohen nga fërkimi i gomave përfundojnë në lumenj, shtesa 6PPD oksidohet dhe kthehet në lëndë të fortë helmuese për salmonët e argjendë. 6PPD përfundon po ashtu në gjethet e sallatës. Këtë kanë mundur ta dëshmojnë shkencëtarët në Universitetin e Vjenës gjatë një analize laboratorike, rezultatet e të cilës u publikuan këtë vit në revistën shkencore, Environmental Science & Technology. Që sallata merr lëndë helmuese edhe kur rritet në fushë të hapur, e kanë treguar analizat e revistës zvicerane të konsumatorëve, K-Tipp. Sallata dhe peshqit janë dy shembuj, që tregojnë se si pjesëzat plastike të prodhuara nga fërkimi i gomave mund të përfundojnë direkt në zinxhirin e lëndëve tona ushqyese.

Cyrielle Roget nuk mendon se shpejt do të gjendet një lëndë tjetër që të zëvendësojë 6PPD. “Puna kërkimore kushton shumë para, sepse para se të bëhet zëvendësimi i një materiali, duhet të jemi të sigurt se materiali i ri nuk është helmues për llojet e tjera të kafshëve, ose se siguria e gomave nuk ka rënë,” thotë Roget. Për efektin toksik të fërkimit të gomave është duke u diskutuar aktualisht shumë në Bruksel. Bashkimi Europian kërkon që me normën 7 europiane, të vendosë vlera fiks maksimale për fërkimin e gomave. Si do të jenë këto norma, për këtë janë duke u zhvilluar ende diskutime. Përveç kësaj nevojitet një proces i standardizuar për të matur fërkimin e gomave. Prodhuesit e gomave kanë zhvilluar në nivel ndërkombëtar një metodë për këtë gjë.

Dhe ekziston po ashtu mënyra më e papërshtatshme politike për të ulur fërkimin e gomave, thotë në fund të bisedës Thilo Hofmann. Kjo zgjidhje do të përdoret në transportin individual. Në fakt kjo duhet reduktuar shumë. Logjika e thjeshtë është: një gomë që nuk rrotullohet, nuk fërkohet me rrugën dhe nuk prodhon pjesëza plastike. DW

E . S / SCAN

 

 

Material i përgatitur nga portali SCAN TV.
Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.